‘Na een oriënterend gesprek met een thuisbegeleider wist ik: dit is het!’

Alsof het vak voor haar is uitgevonden. Zo denkt Chantal van Wees (36) af en toe. Het past precies bij wat ze leuk vindt en wat ze goed kan. En ook bij de tijd van haar leven. Want de reiswereld waarin ze werkte, was snel en spannend. Maar ook keihard. Chantal: ‘Alles kon en niets was te gek, toch ging het uiteindelijk vooral om één ding: zoveel mogelijk winst voor het bedrijf. Bij de Italiaanse rederij waar ik werkte, maakten we weken van soms 50 uur. En als je dan een keer om half zes naar huis ging, zeiden ze “Hé, werk je parttime?”.’

Met corona kwam er een einde aan de bubbelbaden, de winsten en de hectiek. De halve reiswereld ging failliet, ook de touroperator waar Chantal werkte. Na de schok voelde ze hoe ze beetje bij beetje rustiger werd. ‘Hoe erg corona ook was,’ zegt ze, ‘het kwam voor mij op het goede moment. Dat snelle leven hou je niet vol, zeker niet als je kinderen hebt.’

Ze ging naar het UWV, ging praten met vrienden, onderzocht waar haar hart lag. Aansluiten was altijd al het sleutelwoord. Onderzoeken: wie ben jij, wat wil je en waarom? Een vriendin van Chantal kende de Thuisbegeleiding van Amstelring. ‘Maar dat is wat voor jou!’ riep ze. ‘Ze had gelijk,’ zegt Chantal, ‘meteen na een oriënterend gesprek met een thuisbegeleider wist ik: dit is het!’

Thuisbegeleiders komen bij mensen die het zelf (tijdelijk) niet redden. Gezinnen met opvoedproblemen bijvoorbeeld, mensen met een psychische kwetsbaarheid, een beperking of dementie. Vluchtelingen. De thuisbegeleiders helpen hen. Bijvoorbeeld met opvoedadvies, of het aanvragen van een zorgtoeslag. Door samen een overzicht van de schulden te maken. Kasten op te ruimen. Naar de buren te gaan als er klachten zijn, of te kijken welke kansen er zijn om een nieuw netwerk op te bouwen. ‘Het is een combinatie van praten én samen doen. Tot mensen het zelf weer kunnen. Of er met ingezette hulp een zo stabiel mogelijke situatie is.’

Thuisbegeleiders zien cliënten gemiddeld ongeveer twee jaar. Er zitten taaie casussen tussen. Zo heeft Chantal een cliënt die zich bijna letterlijk in haar spullen heeft begraven. De vrouw heeft dringend begeleiding nodig maar wil niemand zien. Met de grootste moeite kon Chantal bij haar binnenkomen. Argwaan, verwijten, bitterheid … ze kreeg het allemaal over zich heen. Toch bleef ze kalm en beslist, elke keer weer. Tot ze de vrouw eindelijk kon laten merken: Ik zie je, ik hoor je. Rustig maar.

‘Dit is waar het om gaat,’ zegt Chantal. ‘Dat je de ander ziet, vanuit interesse, respect en je ervaring. En dan van daaruit hulp gaat bieden. Deze vrouw was in haar hele leven nooit écht gezien of gehoord. Ze zat in een pantser van spullen en herinneringen. Door een kier in het pantser kwam langzaam wat gevoel naar buiten. En na anderhalf jaar vertrouwde ze me toe: ”Chantal, ik ben ontzettend blij met jou.” Een overwinning voor ons allebei.’

Amstelring heeft ongeveer 60 thuisbegeleiders in 4 teams: Amstelveen, Uithoorn, Haarlemmermeer-Noord, Haarlemmermeer-Zuid. De thuisbegeleiders delen hun eigen tijd in en zien elkaar wekelijks voor overleg, in een vaste cyclus, waar intervisie en casuïstiekbespreking ook deel van zijn.

Wil je ook thuisbegeleider worden? Er zijn diverse (deeltijd-)opleidingstrajecten. Chantal volgt in deeltijd naast haar baan, de 10 maanden durende post-hbo Thuisbegeleiding van de HAN, betaald door Amstelring.