Met hart voor...
teamcoaching

Zelforganisatie: een term die al een paar jaar klinkt bij Amstelring. Hierbij draait het om gelijkwaardigheid, kennis delen, verantwoordelijk zijn voor je vak en vakinhoud en werken in teams zonder leidinggevenden, vertelt Caroline.

‘Ik ondersteun de teams in het proces en bij praktische zaken. Het kwaliteitsplan en de teamresultaten bieden hier input voor. Denk aan het vergroten van de veiligheid, door beter om te gaan met lastige situaties, inzetten op communicatie, humor en respect voor elkaar. Maar ook “Hoe voer je een sollicitatiegesprek?” of het met elkaar bedenken van een alternatief voor het functioneringsgesprek.’

Zonder hiërarchie werken is niet voor iedereen een makkelijke verandering, ziet Caroline. ‘Veel mensen die in de ouderenzorg werken willen graag aangestuurd worden, ook bij De Venser. We proberen alle teamleden bij dit proces van zelforganisatie te betrekken. Bijvoorbeeld door ze meer invloed te geven, of om hun mening te vragen.’

Na een baan in de jeugdzorg, waar dezelfde transitie werd doorgemaakt, vond Caroline de vacature bij Amstelring. De baan past bij haar, vindt ze. ‘Ik ga ervan uit dat mensen het goede willen doen, hun eigen verantwoordelijkheid kunnen en willen dragen en positieve intenties hebben. Het is belangrijk vakmensen ruimte en vertrouwen te geven. Zelf denk ik dat hiërarchie niet nodig is. We willen allemaal het beste voor de bewoners. Daarnaast vind ik het belangrijk dat mensen tot bloei kunnen komen.’

Als Caroline na een werkdag het idee heeft dat ze iets bereikt heeft, dan gaat ze met een goed gevoel naar huis. ‘Ik ben praktisch ingesteld en wil graag helpen dingen op te lossen. Daar moet ik als coach ook voor waken. Samenzeggenschap is het uitgangspunt: collega’s moeten leren zelf en met elkaar dingen op te lossen, bespreekbaar te maken.’

Daarnaast komen collega's naar haar toe om te sparren over van alles, iets wat ze erg leuk vindt. ‘Zo’n gesprek waarin je echt doorvraagt: waarom is dit probleem er en wat zou jij willen? Wat weerhoud je, welke mogelijke oplossingen zijn er en wie of wat heb je nodig?'

Het is bijzonder om te ervaren dat mensen vaak op safe spelen, weinig risico’s durven te nemen. Wanneer een teamlid in een bepaalde situatie zegt ‘daar kan ik niet over beslissen’. ‘Waarom dan niet?’, vraag ik dan. Het is boeiend om met medewerkers te praten over wat ze op zo’n moment weerhoudt.’

Bij De Venser is Caroline de enige teamcoach voor 8 zorgteams, ze heeft wel regelmatig contact met andere teamcoaches binnen Amstelring. ‘In de eerste jaren hebben we met elkaar trainingen gevolgd, toen de functie nog nieuw was. Inmiddels zijn er nog maar een paar locaties met een teamcoach. Er is wat minder tijd voor intervisie, maar er is wel contact onderling. We weten elkaar altijd te vinden als we ergens tegenaan lopen. En ik hoop dat er meer coaches bij zullen komen in de toekomst.’

Caroline werkt veel samen met de kwaliteitsverpleegkundige en de manager, daarnaast heeft De Venser ook een praktijkadviseur. ‘We hebben allemaal onze eigen expertise, maar er zijn korte lijntjes. We spreken elkaar heel regelmatig over wat er speelt.’

Collega’s roepen de hulp van de teamcoach niet alleen in als er iets misgaat, het is ook de bedoeling om samen met verbeterplannen te komen. Bijvoorbeeld over hoe dingen beter georganiseerd kunnen worden. Caroline: ‘De teams komen soms wel met ideeën, verbeterpunten of vragen hulp bij de uitwerking ergens van.

Een mooi voorbeeld hiervan is het alternatief voor functioneringsgesprekken, de collegameting. Dit is een meet- en gespreksinstrument, ontwikkeld door psycholoog Lennard Toma. Met als doel om goed aandacht aan een collega te besteden, elkaar helpen is hierbij het uitgangspunt. Feedback geven wordt gemakkelijker, want collega’s ervaren met elkaar dat feedback vaak positief wordt ontvangen. Dat maakt het makkelijker om dat tussendoor ook te doen. En zo maak je er met elkaar meer een aanspreekcultuur van.’