Diana werkt als helpende in de nachtdienst

Diana Dollart werkt bij verpleeghuis Het Schouw in Amsterdam-Noord, als helpende plus in de nachtdienst. Al ruim 30 jaar werkt ze op deze locatie. Ze vertelt wat ze bijzonder vindt aan haar werk.

Diana (52) is altijd vroeg op het werk aanwezig, iets na 22.00 uur. Dan maakt ze zich klaar voor haar dienst. “Ik kleed me om en haal de diensttelefoon en brandpieper. Ik maak een babbeltje met collega’s. Meestal begin ik met het klaarzetten van de medicijnen voor de ochtendronde om 7 uur”, vertelt ze. “Ik werk altijd met een collega, een verzorgende. Zij beginnen de avonddienst met de overdracht, ik blijf dan bij de lopers op de afdeling.”

Alle bijzonderheden van de dag worden besproken en de overdracht wordt gelezen. “We lopen even een rondje, soms brengen we iemand naar bed. En als iemand belt, dan gaan we er naartoe. We drinken iets, babbelen een beetje, kijken het nieuws. Tot iemand ons nodig heeft.”

Van uitzendwerk naar een contract

Al bijna 31 jaar werkt Diana in de zorg, waar ze eigenlijk ‘per toeval’ is beland. “Ik was nog jong en ik zocht werk. Via een uitzendbureau kwam ik bij verschillende verpleeghuizen terecht. Dat beviel me wel. Ik kreeg een vast contract bij de organisatie en heb vervolgens een opleiding voor helpende en helpende plus gedaan en mijn diploma gehaald.”

Voor Diana zijn de nachtdiensten perfect. “Ik ben een alleenstaande moeder, dus op deze manier kan ik er overdag voor hen zijn. Als ze naar de crèche of naar school moeten bijvoorbeeld.”

Controles en medicijnen

Tijdens de nacht bekijken Diana en haar collega of alle bewoners op de afdeling goed in bed liggen. “We kijken of alle sensoren goed staan en of iemand verschoond moet worden. Als je langer op dezelfde afdeling werkt, dan weet je ook wie je altijd moet checken”, vertelt ze. Is er iemand op de afdeling terminaal of ernstig ziek, dan bezoeken ze die bewoner vaker tijdens de nacht.

Wisselliggingen, verschoonrondes tussen 4 en 5 uur, een was draaien. Het hoort allemaal bij de nachtdiensten die Diana draait. “Bij de controles die we doen kijken we of iemand iets extra’s nodig heeft. Rond 6.30 uur beginnen we met de medicijnen en komt de dagdienst langzaam binnendruppelen.” Ook wordt er een overdracht geschreven voor de dagdienst. Dan zit de dienst erop.

Geen herrie maken

“Niet iedereen zal een nachtdienst leuk vinden. De bewoners moeten slapen en je bent er vooral om te waken. Je gaat dus niet hele gesprekken voeren of herrie maken. De bewoners hebben hun nachtrust nodig, dus we doen wat we moeten doen. Al maken we natuurlijk wel een praatje als iemand dat nodig heeft”, vertelt Diana.

Dat wil niet zeggen dat het niet gezellig is in de nacht. “Het contact met collega’s is goed, ik kan goed met ze overweg. En het kan echt heel gezellig zijn.” Het is soms wat lastiger als Diana met een flex-medewerker werkt, vertelt ze. “Die ken je minder goed dan je vaste collega’s, en zij kennen Het Schouw ook niet zo goed. Dus dan moet ik veel uitleggen of laten zien waar dingen liggen. Maar dat hoort erbij, zij doen ook hun best.”

Zwaar, maar dankbaar werk

Diana heeft de zorg zien veranderen in de 30 jaar dat ze op de werkvloer stond. “Vroeger, in de bejaardentehuizen, waren de bewoners meer zelfstandig en hielp je ze met een kousje aandoen. Nu hebben mensen zwaardere problemen en dus meer zorg nodig. Dat maakt het fysiek zwaarder werk.”

Dat ze nu nog altijd in de zorg werkt, had Diana niet verwacht. “Het is heel dankbaar werk, de mensen zijn vaak vriendelijk en dankbaar dat je ze helpt. Maar het is soms ook ondankbaar, als iemand niet zo aardig doet. Maar dat hoort erbij, we zijn allemaal verschillend.”