‘Het is de mooiste doelgroep’

Het werkveld van een specialist ouderengeneeskunde is heel breed, vertelt Isette. “We zijn artsen voor een groep kwetsbare ouderen, al is dat geen populaire term. Artsen in een verpleeghuis hebben verschillende patiëntgroepen.” Van ouderen met multiproblematiek tot eerstelijnszorg op verzoek van de huisarts, of werk in een hospice. Het valt allemaal onder haar functie. 

“Ons werk is niet per se gericht op genezen, maar meer op begeleiden. We kijken bijvoorbeeld naar wat iemand nog kan en wat er mogelijk is om zelf de regie te houden. Gezondheid is een heel breed begrip. Soms kan iemand niet meer genezen, maar is er met begeleiding wel een goede kwaliteit van leven te bereiken.” Om dat te bereiken moet goed worden gekeken naar wat voor iemand van meerwaarde is en wat iemand nog kan, ondanks een soms kwetsbare gezondheid.

Haar werk vindt ook steeds meer buiten het verpleeghuis plaats, vertelt Isette. “Mensen blijven steeds langer thuis wonen. Een verpleeghuisbewoner van 20 jaar geleden, krijgt diezelfde zorg nu thuis. En dat zal ook alleen maar meer gebeuren.” 

Op dit moment werkt Isette als zzp’er op verschillende afdelingen, binnen verpleeghuis Groenelaan in Amstelveen. Zo werkt ze op afdelingen voor mensen met dementie bijvoorbeeld, of met somatische problemen. Soms zijn er mensen die kort revalideren en dan weer naar huis gaan. “Ik heb hiervoor ook gewerkt met mensen met een niet aangeboren hersenletsel (NAH), dat kunnen ook jonge mensen zijn. Zij hebben heel specifieke begeleiding en medische zorg nodig, dat kan niet altijd thuis.”

Het maakt haar vak heel breed, ze ziet veel verschillende doelgroepen en mensen. “Dat vind ik juist zo uitdagend.” Na haar studie Geneeskunde ging Isette in een verpleeghuis werken als basisarts. “Ik had mijn co-schappen in een verpleeghuis gedaan en heb dit heel positief ervaren. Mijn doel was eigenlijk om in een ziekenhuis te gaan werken, maar het werk in het verpleeghuis beviel zo goed dat ik ben gebleven.” 

Na een specialisatie in Ouderengeneeskunde, werkt ze nu 6 jaar in deze functie. “Het vak past bij me. De breedte van het vak, de veelzijdigheid aan mensen en medische kwesties. Het is de mooiste doelgroep die er is. Onze patiënten hebben zoveel te vertellen, ze zitten vol met levensverhalen. En dankzij langdurig contact leer je ze ook echt kennen en kan je verbinding maken.”

Door dit contact is ook beter te achterhalen wat voor iemand van meerwaarde is, aldus Isette. “Ik heb de tijd om iemand te leren kennen, om te ontdekken wat voor iemand een goede behandeling is en wat iemand nog wil op het gebied van gezondheid en leven. Ik zie niet alleen een patiënt, maar ook de persoon en diens verhaal. Ik hoop dat die tijd er blijft, om mensen te blijven spreken, even een praatje te maken. Dat vind ik mooi.”

Haar werk draait ook regelmatig om afscheid nemen en helpen bij de begeleiding van het laatste deel van iemands leven. “Ik zeg nooit stervensfase, dat klinkt zo zwaar. Het gaat over afscheid nemen en een mooi sterven begeleiden. En dat kan ook echt wel, niet altijd natuurlijk. Maar thuis overlijden, met je naasten bij je, muziek aan waar je van houdt. Een waardig sterven begeleiden, dat geeft mij veel voldoening.”

In haar werk heeft Isette ook veel met familieleden te maken. Het werken met het netwerk om een cliënt heen kan soms uitdagend zijn. “Het kan het vak ook ingewikkeld maken. Maar je werkt ook samen met hen  om een beeld te krijgen van de patiënt. En we begeleiden hen ook zoveel mogelijk als iemand achteruit gaat en mogelijk komt te overlijden.”

Soms stellen patiënten en naasten zich echt open voor haar, merkt ze. “Ik krijg soms een kijkje in een intiem deel van iemands leven, daar word ik heel nederig van. Ik word toegelaten tot iemands leven, emoties en gevoelens. Dat is heel dankbaar en soms ook lastig. Er moeten wel eens moeilijke beslissingen gemaakt worden, of er zijn verschillende emoties binnen de familie. Dat kan heel ingewikkeld zijn.”

Haar team bij Groenelaan werkt veel samen, zowel de zorgverleners als de behandelaren weten elkaar goed te vinden. “We werken echt multidisciplinair en met elkaar werken we voor de bewoner. Dat is een fijn gevoel, er is ook veel afstemming en overleg.” De beroepsgroep kenmerkt zich als betrokken artsen, ziet Isette. “Ze werken laagdrempelig en er is weinig hiërarchie.” 

Als Isette een veelzijdige dag gehad heeft, gaat ze met een goed gevoel naar huis. “Zo’n dag met een overleg, een gesprek met een naaste, een spoedpatiënt. Het maakt het werk dynamisch.” Ook de verbinding speelt een rol in haar werkplezier. “In iemands leven toegelaten worden, op welke manier dan ook. Ook iets als een stervensproces begeleiden geeft voldoening, omdat het zo mooi en bijzonder is. En lastig ook, uiteraard.” 

Ook het nadenken over beleid en de toekomst van het vak, geeft Isette energie. “En dan aan het eind van de dag uitgezwaaid worden door een bewoner op de gang. Heerlijk.”