‘In dit werk gaat het echt ergens om. Elke cliënt geeft voldoening.’

‘Ieder persoon is uniek en geen CVA is hetzelfde,’ vertelt Sandra. ‘Sommige mensen kunnen bijna niets meer. Maar het komt ook voor dat iemand lichamelijk alles nog kan, maar niets meer begrijpt en weet. Of andersom’. ‘En alles daar tussenin,’ vult Bianca aan, ‘de een beseft heel goed wat er gebeurd is, bij de ander is dat besef er niet.’

CVA staat voor Cerebro Vasculair Accident. Dat betekent letterlijk: een ongeluk in een bloedvat van de hersenen. Een CVA heeft grote lichamelijke en geestelijke gevolgen. Dat kunnen zichtbare gevolgen zijn, zoals een (halfzijdige) verlamming. Maar ook minder zichtbare, zoals vermoeidheid, neerslachtigheid, situaties niet goed meer overzien en verandering van karakter of gedrag.

Sandra: ‘Bij binnenkomst is de lichamelijke gesteldheid van de cliënt vaak slecht. Sommige mensen kunnen helemaal niets meer, dan helpen we bij alles. Maar zodra het beter gaat, vervullen we meer een ondersteunende en motiverende rol. De hulp verschilt van persoon tot persoon. We helpen door aanwijzingen te geven: 'dit gaat het beste zo' of 'probeert u dit te pakken'. Een ander bieden we een arm ter ondersteuning bij het lopen.’

Het CVA-revalidatieteam bestaat uit zorgmedewerkers, een specialist ouderengeneeskunde, ergotherapeut, fysiotherapeut, logopedist, diëtist, psycholoog, muziektherapeut, maatschappelijk werker en geestelijk verzorger. Het zorgteam verricht verpleegtechnische handelingen en begeleidt en ondersteunt de cliënt in de dagelijkse handelingen. Bijvoorbeeld bij het weer zo zelfstandig mogelijk leren wassen, aankleden, naar het toilet gaan en lopen.

Op de afdeling wordt afscheid genomen van een cliënt. Een mevrouw die bovenop haar beroerte een hartstilstand kreeg, kan weer naar huis. ‘Toen ze hier aankwam, kon mevrouw niets en zoals je ziet gaat ze nu goed de deur uit,’ vertelt Bianca. ‘Ze zou eigenlijk pas over een paar dagen naar huis gaan, maar nu het zo goed gaat, wil ze niet langer wachten.’ Omringd door familie verlaat mevrouw de revalidatieafdeling. ‘Bedankt voor alles,’ klinkt het door de gang.

Maar niet iedereen staat te popelen om naar huis te gaan. Bianca: ‘Veel mensen willen niet naar huis.’ Sandra stemt in: ‘Ja, zoals die mevrouw, die al 30 jaar alleen was. Die mevrouw zei: door jullie weet ik weer wat liefde is'. Sandra vindt de dankbaarheid van de cliënten het mooiste aan het werken in de zorg. ‘In dit werk gaat het echt ergens om. Elke cliënt geeft voldoening.’

Bianca is er sinds de start van de revalidatieafdeling CVA in het Leo Polak bij. ‘We begonnen 10 jaar geleden met drie mensen. En nu zijn we uitgegroeid tot een multidisciplinaire afdeling, met twee teams en plaats voor 26 cliënten. Ik vind dat we een ontzettend mooi team zijn, met veel vertrouwen in en naar elkaar.’ Bianca en Sandra maken beiden deel uit van team 1 en springen weleens in bij team 2 als daar onderbezetting is. Hiërarchie kennen ze niet in de zorgteams. Bianca: ‘Iedereen is gelijk, of je nu verpleegkundige, verzorgende of leerling bent. We leveren de zorg samen.’

Wie een beroerte heeft gehad, kan weer iets opbouwen en werken aan het terugwinnen van zelfstandigheid. Daar is doorzettingsvermogen en geduld voor nodig. Het grootste deel van het herstel vindt plaats in de eerste 3 tot 6 maanden na de beroerte. Dat is voor een belangrijk deel spontaan herstel van de hersenen. Maar als er een revalidatieprogramma wordt gevolgd, is de kans dat er verbetering optreedt groter.