Ze kwam van West Java, in 1960, met haar ouders op de boot. Op haar 12de had ze al haar eerste baan. Bij de groenteboer, op zaterdag. Ynez: ‘Ik zag hoe moeilijk mijn moeder het had om rond te komen. Ik wilde helpen. Bijna mijn hele leven heb ik ongeschoold werk gedaan. Met veel plezier, dat wel. Waar ik ook werkte, ik was altijd onder de mensen, en de mensen waren op mij en mijn luisterend oor gesteld. Zelfs in de coffeeshop. Zoveel jongens - die kwamen voor een grammetje weed - bleven hangen om met mij over hun zorgen en kwalen te praten.’
Dat ene zetje kan zoveel betekenen. Ook in de omgang met ouderen die dementie hebben, merkt Ynez. ‘Er is hier een mevrouw die soms alleen maar “tuttuttuttuttut” zegt. Dan doe ik weleens even met haar mee. Alleen maar om contact te maken. Vaak kan ik daarna gewoon met haar praten. Met een Syrische bewoonster is dat moeilijker. Ze voelt zich ontheemd en loopt ’s nachts soms roepend over de gang. Wat kun je doen? Ik hoorde dat “euwe, euwe” in haar taal zoiets betekent als “ja, ja, goed, goed”. Dat ga ik vannacht een keer proberen. Al zou het alleen maar prietpraat zijn, denk ik dan, als het helpt maakt het niet uit. Want als je samen een taal vindt waar je je thuis bij voelt, dan vind je ook elkaar.’
Wij, en derde partijen, maken op onze website gebruik van cookies. Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website goed functioneert, om jouw voorkeuren op te slaan, om inzicht te verkrijgen in bezoekersgedrag, maar ook voor marketing en social media doeleinden (laten zien van gepersonaliseerde advertenties). Door op ‘Accepteren’ te klikken, ga je akkoord met het gebruik van alle cookies. In onze Cookieverklaring kun je meer lezen over de cookies die wij gebruiken en kun je jouw voorkeuren opslaan of wijzigen. Door ‘Weigeren’ te klikken ga je alleen akkoord met het gebruik van functionele cookies.